۱. کامل شدن سیستم گوارش و افزایش کارایی جذب
-
در سنین بالا، سیستم گوارشی پرنده بلوغ بیشتری پیدا می‌کند؛ شامل:
-
افزایش تولید لیپاز پانکراس
-
بازچرخش بهتر نمک‌های صفراوی
-
افزایش سطح پروتئین‌های ناقل چربی
-
-
این شرایط موجب می‌شود که امولسیفایرها بهتر با آنزیم‌ها و نمک‌های صفراوی تعامل کرده و تأثیرشان بر امولسیون‌سازی، تشکیل میسل و جذب لیپیدها مؤثرتر باشد.
۲. افزایش مصرف خوراک و چربی جیره در سنین بالا
-
در مراحل پایانی رشد، میزان خوراک مصرفی و درصد چربی جیره افزایش می‌یابد.
-
در این مرحله، استفاده از امولسیفایر کمک می‌کند که بیشترین بهره‌وری از چربی جیره حاصل شود و از اتلاف انرژی جلوگیری گردد.
۳. افزایش ظرفیت متابولیکی
-
پرندگان مسن‌تر ظرفیت بالاتری در متابولیسم و انتقال اسیدهای چرب دارند.
-
بنابراین، افزایش دسترسی زیستی چربی با کمک امولسیفایرها، می‌تواند مستقیماً به بهبود رشد یا ضریب تبدیل منجر شود.
۴. کاهش کارایی نسبی هضم با افزایش سن و جبران آن با امولسیفایر
-
اگرچه آنزیم‌ها در سنین بالا بیشتر تولید می‌شوند، اما کارایی کلی هضم به دلیل کاهش کیفیت عملکرد دستگاه گوارش ممکن است کاهش یابد.
-
امولسیفایرها می‌توانند با افزایش دسترسی آنزیم‌ها به چربی، این افت عملکرد را جبران کنند.
۵. پاسخ بهتر به افزودنی‌ها در جیره‌های غلیظ انرژی
-
در سنین بالا، جیره‌ها اغلب با چربی بالاتری فرموله می‌شوند تا رشد حفظ شود یا از چاقی بیش از حد جلوگیری گردد.
-
امولسیفایرها در این جیره‌ها، به ویژه در حضور روغن‌های اشباع یا با قابلیت هضم پایین، تأثیر قوی‌تری نشان می‌دهند.
جمع‌بندی:
امولسیفایرها در سنین بالا به دلیل بلوغ گوارشی، افزایش نیاز انرژی، مصرف بالای چربی و تعامل بهتر با سیستم صفراوی و آنزیمی، اثرگذاری بیشتری بر بهبود قابلیت هضم چربی و ضریب تبدیل خوراک دارند. این ویژگی آن‌ها را به یک افزودنی مؤثر در جیره‌های پایانی دوره رشد تبدیل می‌کند.
بازدیدها: 0