Effects of monoglycerides and lecithin on metabolizable energy and apparent total tract digestibility
of diets in Hy-Line chicks
اثر مونوگلیسریدها و لسیتین بر انرژی قابل متابولیسم و گوارش پذیری ظاهری کل دستگاه گوارش در پولتهای تخمگذار
بیشتر امولسیفایرها مولکولJ هایی آب دوست و چربی دوست هستند که میتوانند با روغن و آب برهم کنش داشته باشند و در نتیجه مخلوط را تثبیت کرده و از جدا شدن آنها جلوگیری کنند. لسیتین، لایزولسیتین، مونو و دی گلیسریدها و کاراگینان از امولسیفایرهای رایج در صنعت خوراک دام هستند. هدف این پژوهش ارزیابی اثربخشی ترکیب امولسیفایرها در جیره‌های پولت بر انرژی ناخالص (GE)، انرژی قابل متابولیسم ظاهری (AME) و انرژی قابل متابولیسم ظاهری تصحیح شده برای نیتروژن (AMEn) و گوارش پذیری ظاهری در کل دستگاه گوارش (ATTD) بود. ششصد پولت تخمگذار لگهورن سفید (Hy-Line W-80) در سن 12 هفتگی به شیوه تصادفی به ده گروه آزمایشی تقسیم شدند. هر گروه دارای شش تکرار بود و در هر قفس، 10 پرنده نگهداری شد. این پژوهش با یک طرح کاملاً تصادفی و در آرایش فاکتوریل 2×5، شامل ده تیمار اجرا شد. این تیمارها شامل دو سطح مونوگلیسرید (0٪ و 0.05٪، به عنوان امولسیفایرA) و پنج سطح لسیتین (0٪، 0.03٪، 0.04٪، 0.05٪ و 0.06٪، به عنوان امولسیفایرB) بودند. پولتهای تخمگذار تغذیه‌شده با جیره‌های دارای امولسیفایرB، AME و AMEn بالاتری در مقایسه با پولتهای تخمگذار گروه شاهد بودند. سطوح 0.04، 0.05 و 0.06 درصد امولسیفایر B باعث بهبود AME و AMEn شد. آثار خطی و درجه دوم، کنتراست متعامد بین جیره بدون امولسیفایر و دارای امولسیفایر B نشان داد که افزودن امولسیفایر باعث افزایش AME و AMEn جیره شد. برهمکنش بین امولسیفایر A و امولسیفایر B برای کلسیم، فسفر و EE معنیدار بود. افزودن امولسیفایرهایA و B منجر به افزایش EE شد. مقایسه متعامد، آثار خطی و درجه دوم بر گوارش پذیری EE را نشان داد. در نتیجه، افزودن لسیتین در سطح 0.04 درصد میتواند سطوح انرژی قابل متابولیسم، کلسیم و فسفر را با افزایش گوارش پذیری چربی بهبود بخشد.